Ik ben niet zo’n hippe foodie die alle nieuwe tentjes in de gaten houdt, maar ik ben wel een foodie die houdt van het bezoeken van nieuwe tentjes. En dus gingen ‘de man’ en ik afgelopen weekend redelijk kort na de opening van deze nieuwe Haagse hotspot (16 april 2015) naar MaMa Kelly in Den Haag om te kijken wat deze ‘urban bistro’ te bieden heeft. Sinds de opening in april, en eigenlijk al daarvoor, heeft MaMa Kelly veel van zich laten horen. Via verschillende media, door middel van de slimme inzet van foodbloggers als Francesca (Kookt) en door in no time de locatie te zijn in een heuse videoclip, is de naam van MaMa Kelly binnen 3 maanden al erg bekend in Den Haag en omstreken. Ik hoorde in ieder geval al voor de opening van deze nieuwe plek en mijn interesse was gewekt.

MaMa Kelly – de naam is, in tegenstelling tot wat je zou verwachten, nergens op gebaseerd – is gevestigd in het aansturingsgebouw van de oude Cabbelero-fabriek (jep, van de sigaretten) en ligt op een inmiddels verhipt industrieterrein dat grofweg ligt weggestopt tussen station Voorburg en het Laakkwartier in Den Haag. De locatie is daarmee bereikbaar, maar ligt niet in de loop. Wel ligt het restaurant aan het water, waardoor het prima te bereiken is met de boot.

Mama Kelly?

MaMa Kelly ligt aan het eind van het industrieterrein, dat verder totaal verlaten is. De omgeving doet wat surrealistisch aan, grote gebouwen, deels oud en deels nieuw, een groot parkeerterrein en water. Aan het eind van het parkeerterrein – we moeten wat hoekjes om rijden – ligt MaMa Kelly. De naam van de bistro staat in sierlijke letters op de gevel die grenst aan het grote terras. De ingang ligt wat verder weg en heeft oude, industriële ingangsdeuren van het gebouw. Deze overgang van oud naar nieuw geeft aan hoe er met het oude pand is omgegaan tijdens de verbouwing: modern is geïncorporeerd in oud en oude elementen zijn waar mogelijk bewaard gebleven.

Bij binnenkomst kun je drie kanten op: rechts naar de brasserie (inclusief zicht op de keuken), rechtdoor naar het bargedeelte en links naar het restaurant. De drie ruimten hebben alledrie een andere uitstraling, maar dezelfde insteek: oud en nieuw worden gecombineerd en de uitstraling is modern industrieel. De linkerruimte is hoog en biedt zicht op enkele oude ketels die na de verbouwing zijn gebleven. Als we rechts kijken hebben we uitzicht op de haven, waar enkele boten liggen.

Wat staat er op het menu?

De kaart is beperkt en op zowel de lunch- als de dinerkaart staan met name gerechten met kip of kreeft. Dat is bewust, bij Mama Kelly laten ze je graag allerlei varianten van deze twee ingrediënten proeven. Er staat weinig vega op de kaart. De gemene deler voor alle gerechten is ‘lokaal’. MaMa Kelly werkt zoveel mogelijk, zo niet uitsluitend, met lokale producten. Er wordt brood van Menno geserveerd, de tonic die we drinken komt uit Schiedam en de vis komt natuurlijk uit de havens van Scheveningen, to name just a few.

We moeten aan de bak. Een halve kreeft ontleden, ik doe het niet dagelijks. Bovendien houd ik niet van vieze handen en die krijg je echt wel als je het vlees uit een kreeft wil krijgen. We doen ons best en het gaat ons eigenlijk best goed af. De kreeft is heerlijk zoet en goed van structuur. Ik had vooral uitgezien naar de bijbehorende patatjes. Die komen van Jack Sackman, die meerdere prijzen voor zijn friet gewonnen heeft en zelfs zijn eigen aardappel heeft geteelt om de perfecte patat te kunnen maken. Mij maakt het eigenlijk niet uit hoe ze gemaakt zijn, ik vind ze heerlijk. ‘De man’ kiest voor een halve kip. Met botersaus. Heerlijk simpel, maar hij smult.

En?

In MaMa Kelly hangt een relaxte sfeer. Er komt ook een heel divers publiek. Van jonge gezinnen met kinderen tot oudere, sjieke stellen. We zagen de typische hipsters, maar ook de meer volkse types. En het past allemaal prima bij elkaar. De obers lopen allemaal in wit hemd met spijkerschort en die nonchalante uitstraling past hier precies. De veelal donkere kleuren – donkergrijs, zwart, cognac – passen goed bij de combi industrieel en modern. Het enige waar ik me over verbaas zijn de tafeltjes in het restaurantgedeelte: een soft tafelblad met een wit laken van damast erbovenop. Daarbovenop een laag papier, voor de hygiëne. Deze tafelaankleding ziet er goed uit in het geheel, maar van dichtbij doet het enigszins goedkoop aan. Placemats van papier of anderszins staan wellicht beter. Maar ach, we moeten iets te zeuren hebben.

De prijzen van MaMa Kelly zijn die van een gemiddelde brasserie en je kunt dus voor een redelijke prijs (50 euro p.p. exclusief drankjes) een voor-, hoofd- en nagerecht eten. Mij lijken dat prima prijzen. De ruime openingstijden van MaMa Kelly (7 dagen per week!) maken het ook makkelijk om een keer aan te schuiven voor een lunch of een borrel en dat maakt dit een heel veelzijdige plek.

Sowieso willen we er nog een keer eten om de dorade in zoutkorst te proberen. Aan het tafeltje naast ons was die dorade besteld. De vis werd, nog ingepakt in de zoutkorst, door de kok naar de tafel gebracht en uit het zout gehaald. Ook showde hij de wang, het lekkerste maar meest vergeten deel van een vis, van de dorade aan het verbaasde koppel. Wij maakten al eerder vis in zoutkorst – staat nog niet op het blog – maar deze ervaring willen wij ook.

Mama Kelly is wat ons betreft dus terecht ‘gebrand’ als nieuwe hotspot van Den Haag. We hadden we een fijne avond met lekker eten in een prettige, best hippe omgeving. We komen er dan ook graag nog een keer terug.